Agora Models Aston Martin DB5 Pack 5

Met de komst van deel 5 zijn we, aan het einde ervan, al halverwege de bouw van de Aston Martin DB5 uit No Time To Die. Ondertussen beginnen we ook aan de Lotus Esprit uit The Spy Who Loved Me, die we apart recenseren.

With the arrival of pack 5, we are, by the end of it, already halfway through building the Aston Martin DB5 from No Time To Die. Meanwhile, we also start working on the Lotus Esprit from The Spy Who Loved Me, which we review separately.

Eigenlijk is het vijfde deel van de serie niet erg spannend. Het begint met de montage van het achterste deel van het chassis. Hierin zit duidelijk een uitsparing voor de mijnen die er later in komen en een kenmerk waren van de DB5 in de film. En ook hier komt de kwaliteit weer goed naar voren: een stevige metalen plaat met goede schroeven.

Actually, the fifth part of the series is not very exciting. It starts with the assembly of the rear part of the chassis. This clearly contains a cut-out for the mines that come in later and were a feature of the DB5 in the film. And here again, the quality comes through: a solid metal plate with good screws.

Het belangrijkste onderdeel van deel 5 van de Aston Martin is de complete achteras. Deze wordt gekenmerkt door onderdelen van metaal in combinatie met onderdelen van kunststof. Wat ons meteen opviel waren twee horizontale metalen stangen. Aan het einde van dit deel wordt ook duidelijk waarom: het zijn de uitschuifbare wielmoeren die in de film Goldfinger werden gebruikt als bandensnijders. Maar niet in No Time To Die en daarmee waren we lichtelijk teleurgesteld om modificaties van oudere versies te zien die niet in de laatste film zaten. De teleurstelling was van korte duur: verderop in de beschrijving lazen we dat de bandensnijders vervangen konden worden door de wielmoeren die ook vooraan zitten. We waren opgelucht en later kun je ook lezen waarom.

The most important part of Part 5 of the Aston Martin is the complete rear axle. It is characterised by parts made of metal combined with parts made of plastic. What immediately caught our eye were two horizontal metal rods. At the end of this part, it also becomes clear why: they are the extendable wheel nuts that were used as tyre cutters in the film Goldfinger. But not in No Time To Die and thus we were slightly disappointed to see modifications of older versions that were not in the last film. The disappointment was short-lived: further down the description, we read that the tyre cutters could be replaced with the wheel nuts that are also in the front. We were relieved and later you can also read why.

De achteras is een massief onderdeel. En dat moet ook wel, want er komt nogal wat gewicht bij kijken als de auto helemaal is gebouwd. De draaiende delen zijn zorgvuldig verbonden met pennen en de remschijven zijn goed vastgezet met de meegeleverde schroeven. Het mooie is dat de delen waar de pinnen in moeten worden aangebracht van metaal zijn. En dit maakt het mogelijk om met wat kracht met een tang de pennen goed vast te draaien. En vast is vast en kan dus niet gemakkelijk weer uit elkaar gaan.

The rear axle is a solid component. And it has to be because it has quite a bit of weight to hold when the car is fully built. The rotating parts are carefully connected with pins and the brake discs are well secured with the screws provided. The great thing is that the parts where the pins need to be inserted are made of metal. And this makes it possible to use some force with a pair of pliers to tighten the pins securely. And fixed is fixed and can therefore not easily come apart again.

En dan begint de montage van de achteras, inclusief ophanging. En daarmee krijgt het chassis steeds meer vorm. En nu is het ook begrijpelijk dat dit van metaal is. Bij het plaatsen en vooral het vastzetten van de achteras moet behoorlijk wat kracht worden uitgeoefend. Maar als het eenmaal vastzit, zit het als een huis. En nadat de aandrijfas op zijn plaats zit, is het tijd om de achteras af te maken. Nadat de ophangingsstabilisatoren zijn geplaatst, is het laatste onderdeel de dwarsstabilisator. En het mooie is: hij is zo ontworpen dat hij maar op één manier kan worden gemonteerd. Het enige was dat we eerst het uiteinde hadden geplaatst en het daarna in het midden op het differentieel wilden schroeven. En dat werkte niet. Het was eenvoudig aan te passen: eerst de schroeven in het differentieel, niet te vast aandraaien, en dan de uiteinden vastdraaien. Als laatste controle controleerden we alle schroeven en dit deel was helemaal klaar.

And then the assembly of the rear axle, including suspension, begins. And with that, the chassis takes more and more shape. And now it is also understandable that this is made of metal. When fitting and especially securing the rear axle, quite some force has to be applied. But once attached, it sits like a house. And after the driveshaft is in place, it is time to finish the rear axle. After the suspension stabilisers are in place, the last part is the transverse stabiliser. And the great thing is: it is designed so that it can only be fitted one way. The only thing was that we had placed the end first and then wanted to screw it onto the differential in the middle. And that didn’t work. It was easy to adjust: first screw in the differential, not too tight, and then tighten the ends. Finally, we checked all the screws and this part was all done.

Of toch niet helemaal. We mochten ons favoriete onderdeel opnieuw maken: de spaakwielen van de Aston Martin. Een tijdrovende klus, maar erg voldoening gevend als je klaar bent. Omdat we tijdens de bouw ook deel 6 hebben ontvangen, hebben we tegelijkertijd het vierde wiel gemaakt. En daarmee konden we de achterkant helemaal afmaken, inclusief de wielen. Met tegenzin keken we naar de bandensnijders. Hoewel de hele auto tot nu toe mooi strak is afgewerkt, vonden we de bandensnijders lomp en te glanzend. Maar gelukkig mogen we kiezen voor de erg mooie, prachtig gedetailleerde wielmoeren die ook op de voorwielen zitten. We weten nog niet in welk deel deze komt.

Or not quite. We got to remake our favourite part: the Aston Martin’s wire wheels. A time-consuming job, but very satisfying when finished. Since we also received part 6 during construction, we made the fourth wheel at the same time. And with that, we were able to complete the rear, including the wheels. Reluctantly, we looked at the tyre cutters. Although the whole car has been beautifully sleek so far, we found the tyre cutters clunky and too shiny. But luckily, we may opt for the very nice, beautifully detailed wheel nuts that are also on the front wheels. We don’t yet know which part this one will come in.